இந்துக்களுக்கு மட்டும் அல்ல இஸ்லாமியர்களுக்கும் ராமாயணம் உள்ளது

 நண்பர்களே… இன்று நம்ம பேசப் போற விஷயம் சாதாரணமா இருக்கப் போவதில்லை. இப்போ நான் சொல்லப் போற இந்தக் கதையை கேட்டதும் உங்கள் உள்ளத்தில் ஒரு அதிர்ச்சி ஏற்படும். ஏனென்றால் இது நம்மை சிந்திக்க வைக்கும் ஒரு உண்மை, வரலாற்றை புதிதாகப் பார்க்க வைக்கும் ஒரு விளக்கம். நம்ம எல்லாரும் கேட்டிருக்கிறோம் அல்லவா, ராமாயணம் என்ற இதிகாசம்… அயோத்தி மன்னர் தசரதனின் மகனான ஸ்ரீராமர், அவருடைய மனைவியான சீதை, அவரை கடத்திச் சென்ற இலங்கையின் அரசன் ராவணன், அவரை வென்று சீதையை மீட்டுத் தந்த கதை என்று நம்ம எல்லாருக்கும் தெரியும். ஆனால் இதே கதையை வேறொரு கோணத்தில் பார்த்தால், இது ஒரு பழைய நாகரிகத்தின் உண்மையான வரலாற்றைக் கொண்டு இந்தியப் புராணமாக மாற்றப்பட்டிருக்கும் என்பதை நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

நீங்க கேட்டிருப்பீங்க… பைபிளில் வரும் தாவீது நபி, சாலமன் நபி — அவர்களுடைய வாழ்க்கை வரலாறு நம்ம ராமாயணத்தோட பல இடங்களில் அற்புதமா ஒத்துப் போகுது. இந்த ஒற்றுமைகள் சாதாரணமானவை அல்ல நண்பர்களே, இவை ஒரே வரலாறு இரண்டு வேறு வடிவங்களாக எழுதப்பட்டதற்கான தெளிவான சான்றுகள். அயோத்தியின் முதல் மன்னன் என சொல்லப்படும் இச்சுவாகு என்பவர் தான் சூரிய குலத்தின் ஆரம்பம். இதே போல பைபிளில் இஸ்ரவேலுக்கு முதல் அரசனாக வந்தவர் சவுல். இருவரும் தங்கள் தந்தை வழியாக ஒரு பெரிய வம்சத்தை ஆரம்பித்தவர்கள். இருவருமே தங்கள் நாட்டின் முதல் மன்னர்கள். அதாவது, கோசலை என்றால் இஸ்ரேல் போல, இச்சுவாகு என்றால் சவுல் போல. இதை ஒரு கணம் நிதானமா யோசிச்சுப் பாருங்கள் — இரண்டு வேறு நாட்டில், இரண்டு வேறு பெயர், ஆனால் கதையின் வடிவம் ஒன்றே.

இப்போ அடுத்து பாருங்க… ராமாயணத்தை எழுதியவர் வால்மீகி என்று சொல்லப்படுகிறார். ஆனால் பைபிள் வரலாற்றில் சவுல், தாவீது, சாலமன் ஆகியோரின் கால வரலாற்றை எழுதி வைத்தவர் சாமுவேல். வால்மீகி என்ற பெயர் சாமுவேல் என்ற பெயரை ஒட்டியே எழுதப்பட்டிருக்கலாம். அந்த பெயரை சற்று மாற்றினால் ஒலி ஒத்துப்போகும். வால்மீகி — சாமுவேல்.

தசரதன் — தாவீது. ராமன் — சாலமன். ராவணன் — கோலியாத். புலஸ்தியர் — பிலிஸ்தியர். சீதை — ஷேபா அரசி. பாருங்க, ஒவ்வொரு இடத்திலும் ஒரே வரலாறு, வேறு பெயரில், வேறு நாட்டில் எழுதப்பட்டுள்ளது.

இப்போ இதை ஆழமா பார்ப்போம். தசரதனுக்கு மூன்று முக்கியமான மனைவிகள் — கௌசல்யா, கைகேயி, சுமித்ரா. தாவீது நபிக்கும் பல மனைவிகள் இருந்தனர். அவர்களில் முக்கியமானவர்கள் பத்சேபா, ஆகினோமா, மீகால். இதே மூன்று பெயர்களும் ராமாயணத்தின் மூன்று ராணிகளோடு ஒப்பிடப்படுகின்றன. கைகேயி — ஆகினோமா, கௌசல்யா — பத்சேபா, சுமித்ரா — அபிகேயில். ஒவ்வொருவரும் அதேபோல தங்கள் பிள்ளைகளைப் பெற்றுக் கொள்கிறார்கள். தசரதனுக்கு ராமன், பரதன், லட்சுமணன், சத்ருகணன். தாவீதுக்கு சாலமன், அம்னோன், அப்சலோம், அதோனியா. பாருங்க, பெயர்கள் வேறு ஆனாலும் கதையின் வடிவம் அதேபோலத்தான் இருக்கிறது.

அடுத்து பாருங்க, ராவணன் என்ற அரசன் புலஸ்தியர் வம்சத்திலிருந்து வந்தவன் என்று சொல்லப்படுகிறது. பைபிளில் வரும் கோலியாத் பிலிஸ்தியர் என்று சொல்லப்படுகிறார். புலஸ்தியர் — பிலிஸ்தியர் — ஒலிப்பில் வேறுபாடு மட்டுமே, அர்த்தத்தில் ஒரே வேரைச் சேர்ந்தது. இருவருமே பெரிய உடல், மிகுந்த ஆற்றல், மக்களை அச்சுறுத்தும் வீரர்கள். ராவணனுக்கு பத்து தலை என்று சொல்கிறார்கள். கோலியாத்துக்கு பெரிய தலை, உயரமான உடல். இருவரும் மிகுந்த வலிமையுடன், மனிதருக்கு அப்பாற்பட்ட வீரர்களாக வர்ணிக்கப்படுகிறார்கள்.

இருவரையும் வெல்லும் மனிதர் ஒரு சிறுவனாகவே காட்டப்படுகிறார் — தாவீது கோலியாத்தை வெல்லுகிறார், ராமர் ராவணனை வெல்லுகிறார். தாவீது கையில் ஒரு கல்லு எறியும் வில்லுடன் செல்கிறார். ராமர் அம்பு எய்கிறார். இருவருமே தங்கள் எதிரியின் தலையை வெட்டுகிறார்கள். இது சாதாரண ஒற்றுமை அல்ல நண்பர்களே. ஒரே கதை, இரண்டு நாகரிகங்களில் மாறி எழுதப்பட்டுள்ளது.

சவுல் ஒரு யாகம் நடத்தி, எதிரிகளை அழிக்கப் பலி கொடுக்கிறார். தசரதன் அஸ்வமேத யாகம் நடத்தி, பிள்ளைகள் பிறக்கப் பலி கொடுக்கிறார். இருவரின் யாகத்திலும் ஒரே நோக்கம் — வெற்றி பெற வேண்டும் என்பதே. சவுல் ஒரு கன்றுக்குட்டியை பலி கொடுத்து வெற்றிக்காக காணிக்கை செலுத்துகிறார். தசரதன் குதிரையை பலியிட்டு யாகம் செய்கிறார். இதிலும் ஒற்றுமை மிகுந்தது.

சீதை என்றால் யார்? ராமனின் மனைவி. ஷேபா அரசி என்றால் யார்? சாலமனின் மனைவி. ஷேபா அரசி சாலமனைச் சந்திக்கிறார், அவருக்கு பரிசுகள் தருகிறார், அவரை அறிவாளி என பாராட்டுகிறார். சீதை ராமனுடன் திருமணம் செய்து கொள்ளும்போது அம்பு எய்தும் பரிசோதனையில் ராமர் வெற்றி பெறுகிறார். இரண்டிலும் “பெருமை வாய்ந்த அரசனுக்குப் பொருத்தமான பெண்” என்ற கருத்து.

மேலும் பாருங்கள், ராமாயணத்தில் வரும் “அஸ்வமேத யாகம்” என்றால் ஒரு புனித யாகம், அதில் இருந்து நாலு குழந்தைகள் பிறப்பதாகச் சொல்லப்படுகிறது. இதேபோல பைபிளில் பத்சேபாவுக்கு தாவீது சாலமன் பிறந்தார் — அவரே இஸ்ரவேல் பேரரசை அமைத்தார். இரண்டிலும் “யாகம் பிறகு பிறந்தவன்” என்ற அடையாளம் ஒன்று.

இப்போ அடுத்த முக்கியமான ஒன்று — இடம். அயோத்தி என்றால் இச்சுவாகு மன்னனின் பேரரசு. கோசலை என்றால் அதன் பிராந்தியம். ஆனால் உண்மையில் பைபிளில் வரும் இஸ்ரவேல் மன்னர்கள் இருந்த பகுதி அதே வடக்கு பகுதி — நம்ம யமுனா, கங்கை ஆற்றுக் கரைகள் போலத்தான் அந்தப் பகுதிகளும் இருந்தன. இரண்டுமே நாகரிக நெடுஞ்சாலைகள், ஆறுகள் வழி நாகரிகங்கள் வளர்ந்த இடங்கள்.

அந்த யூத நாகரிகத்தை இந்தியாவுக்குக் கொண்டு வந்தபோது, அவர்கள் தங்கள் கதைகளை இங்குள்ள மொழிக்கு ஏற்ப மாற்றினார்கள். சவுல் என்ற பெயர் இச்சுவாகு ஆனது, தாவீது தசரதன் ஆனார், சாலமன் ராமன் ஆனார், கோலியாத் ராவணன் ஆனார், பிலிஸ்தியர் புலஸ்தியர் ஆனார்கள். இதுதான் அந்த மாற்றம்.

நீங்க இன்னொரு விஷயத்தை பாருங்க — ராமர் பாலம். ராமாயணத்தில் அதை வானரங்கள் கட்டினதாகச் சொல்கிறார்கள். ஆனால் இன்றைய அறிவியல் சொல்வது அது இயற்கையாக உருவான பாறைத் தொடர் என்று. அது மனிதர் கட்டியது அல்ல. அதாவது, புராணம் ஒரு இயற்கை பொருளுக்கு கதையைக் கட்டியிருக்கு. அதேபோல, தாவீது கோலியாத்தை வென்ற இடம் இன்றும் இருக்கும், ஆனால் அதைச் சுற்றி வந்த கதைகள் புராணமயமாக மாறிவிட்டன.

இலங்கையில் ராவணன் ஆட்சி புரிந்ததற்கான எந்தச் சான்றும் இல்லை. எந்தக் கல்லறை, எந்தப் பழைய கட்டிடம், எந்தப் பதிவும் கிடைக்கவில்லை. ஆனால் பைபிளில் தாவீது சாலமனின் அரச குடும்பத்தின் பதிவுகள் உள்ளது. அவர்களின் நகரம், அவர்களின் பெயர்கள், அவர்களின் ஆட்சிக் காலங்கள் எல்லாம் வரலாற்றில் காணப்படும். அதனால், உண்மையில் நடந்த கதை பைபிளில் இருக்கிறது; அதன் பின்புலத்தை இந்தியா எடுத்துக் கொண்டு இதிகாசமாக மாற்றி விட்டது.

மேலும் பாருங்க, ராமரின் பிறப்பிடம் பற்றி நம்ம நாட்டில் பலர் விவாதிக்கிறார்கள். ஒருவரு சொல்கிறார் — ராமர் அயோத்தியில் பிறந்தார். இன்னொருவர் சொல்கிறார் — ராமர் நேபாளத்தில் பிறந்தார். ஆனா எந்த இடத்திலும் உறுதி சான்று இல்லை. ஆனால் தாவீது சாலமனின் வரலாறு எங்கே நடந்தது என்பது தெளிவானது — ஜெருசலேம். அதாவது, உண்மையான கதை அங்குதான். இந்தியாவில் வந்த யூத பிராமணர்கள், அதைக் கொண்டு வேறொரு வடிவத்தில் இங்குள்ள மக்களுக்கு புராணமாகக் கொடுத்தனர்.

அந்த காலத்தில் இந்தியாவில் பலர் கல்வியறிவு இல்லாமல் இருந்தனர். வரலாற்று உண்மையை எளிதாக புரிய வைக்க முடியாது. அதனால் அவர்கள் அதை கதையாக, இதிகாசமாக மாற்றி, கடவுள்கள், யாகங்கள், வானரங்கள் என்று சேர்த்து எழுதியார்கள். இதேபோல் அந்தப் பழைய யூத வரலாறு நம்முடைய இதிகாசங்களில் ஊடுருவி விட்டது.

நண்பர்களே… இது சாதாரண ஒரு கருத்து அல்ல. இது வரலாற்றை புதிதாக வாசிக்க வைக்கும் உண்மை. தாவீது நபியும் சாலமன் நபியும் உண்மையில் வாழ்ந்தவர்கள். அவர்களின் நகரம், அவர்களின் கோயில், அவர்களின் ஆட்சிக் காலம் எல்லாம் பைபிளிலும் வரலாற்றிலும் உறுதி. ஆனால் ராமர், ராவணர் பற்றிய வரலாற்று சான்றுகள் எதுவும் இல்லை. இதன் பொருள் என்ன? ஒரே கதையை ஒருவர் உண்மையாக வாழ்ந்த வரலாற்று வடிவில் சொன்னார், மற்றவர் அதை தங்கள் நாட்டுக்கு ஏற்றபடி மாற்றி “புராணம்” என்ற பெயரில் சொன்னார்.

இது தான் பெரிய உண்மை நண்பர்களே. நம்ம மனசுக்குள் யாரும் இதை சொல்லவில்லை. ஆனா இப்போது இதை நாம் சிந்திக்க வேண்டும். அந்த யூத பிராமணர்கள், தங்கள் பழைய வரலாற்றை இந்தியாவில் புதிதாக எழுதி, நமக்குக் கதையாக விட்டுச் சென்றனர். இதன் மூலம் அவர்கள் தங்கள் செல்வாக்கை நிலைநாட்டினர். நம்மை ஆன்மீகமாக அடிமைப்படுத்தினர். நம்மை சிந்திக்காமல் வைத்தனர்.

நண்பர்களே… இதுதான் இந்தக் கதையின் உண்மை. தாவீது, சாலமன், சவுல், சாமுவேல் — இவர்களின் உண்மை வரலாற்று நிகழ்ச்சிகள் தான் பின்னாளில் ராமாயணமாக மாற்றப்பட்டன. ராவணன் கோலியாத், சீதை ஷேபா அரசி, தசரதன் தாவீது, இச்சுவாகு சவுல் — ஒவ்வொருவரும் ஒரே வரலாற்றின் வேறு பெயர்கள். இது ஒரு தலைமுறை, ஒரு நாட்டை தாண்டி நடந்த வரலாற்றின் மாற்றம்.

ராமாயணத்தில் வரும் பல கதாபாத்திரங்கள் உண்மையில் தாவீது, சாலமன், சவுல் ஆகியோரின் வரலாற்றிலிருந்து எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டவை. ஆனா இப்போ அதைவிட பெரிய உண்மையை நாம் பார்க்கப் போகிறோம் — அதாவது, இஸ்லாமிய வரலாற்றில் இவர்களை எப்படி குறிப்பிடுகிறார்கள், அந்த குறிப்புகள் எப்படி நம்ம இதிகாசங்களில் திரும்பி வெளிப்பட்டிருக்கிறது என்பதுதான்.

இஸ்லாமில் தாவீது நபி (Dawud Alaihissalam) என்று கூறப்படும் நபி அல்லாஹ்வின் ஒரே நம்பிக்கையாளராக இருந்தார். அவருக்கு அல்லாஹ் “சபூர்” என்ற புனித நூலை அளித்தார், அதில் அறிவும் நியாயமும் நிரம்பியிருந்தது. தாவீது நபி ஒரு மன்னராகவும் இருந்தார், ஒரு வீரராகவும் இருந்தார். கோலியாத்தை (ஜாலூத்) ஒரு சிறுவனாக இருக்கும்போதே வென்றார். இதுதான் பைபிளில் கூறிய கதையும். இதே விஷயம் தான் நம்ம ராமாயணத்தில் “இளம் வயதில் துன்மார்க்கனை வென்றவன்” என்று ராமரை காட்டுகிறது. அதாவது தாவீது நபியின் வீரத்தை ராமனாக மாற்றி, இந்தியாவுக்கு ஏற்ற வடிவத்தில் எடுத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள்.

இஸ்லாமில் தாவீது நபியின் மகனாக சுலைமான் நபி (Sulaiman Alaihissalam) வருகிறார். அவர் ஒரு அதிசயமான மன்னர். அல்லாஹ் அவருக்கு “மனிதர்களும் ஜின்களும், பறவைகளும், காற்றும், விலங்குகளும் அனைத்தும் கீழ்ப்படியும் ஆற்றலை” அளித்தார் என்று குர்ஆனில் சொல்லப்படுகிறது. அவர் ஜின்களிடம் வேலை செய்யவைத்தார், அரண்மனைகளை கட்டவைத்தார், கடலிலிருந்து பொருட்களை எடுத்துவந்தார். காற்றை அவர் வசப்படுத்தினார். ஒரு நகரிலிருந்து இன்னொரு நகருக்கு “ஒரு கணத்தில்” சென்றதாக குர்ஆனில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இதுதான் நம்ம ராமாயணத்தில் வேறொரு வடிவத்தில் மாறி வருகிறது.

அதாவது, சுலைமான் நபி “காற்றை கட்டுப்படுத்தினார்” — அதேபோல ராமாயணத்தில் அனுமான் “காற்றின் புத்திரன்” என்று சொல்லப்படுகிறார். ராமருக்கு உதவிய சக்தி காற்றின் வேகத்தில் பறந்தது போல காட்டப்படுகிறது. ஆனால் உண்மையில் அந்தக் கருத்து சுலைமான் நபியின் அதிசயத்திலிருந்து வந்தது. அல்லாஹ் சுலைமான் நபிக்கு சொன்னார் — “காற்றை உனக்கு கீழ்ப்படுத்தி விட்டோம்” (சூரா சாப் 36:36). அதேபோல் அனுமான் காற்றின் மகனாக வர்ணிக்கப்படுகிறார். இது ஒரு மாறிய வடிவம் — ஒரு உண்மையான நபியின் அதிசயம் ஒரு இதிகாசத்தில் “புதிர் சக்தி”யாக மாறியது.

மேலும் பாருங்க நண்பர்களே, சுலைமான் நபி பறவைகளோடு பேசினார். அவருக்கு பறவைகள் மொழி தெரிந்தது. அந்தப் பறவைகளில் முக்கியமானது “ஹூது” (Hudhud) என்று சொல்லப்படும் தூது பறவை. அந்த பறவை செபா நாட்டில் இருந்த ராணியைப் பார்த்து, அவள் மக்கள் சூரியனை வழிபடுகிறார்கள் என்று சுலைமான் நபிக்கு வந்து கூறுகிறது. இதை கேட்ட சுலைமான் நபி அந்த நாட்டுக்குத் தூது அனுப்புகிறார், பின்னர் ஷேபா அரசி (அதாவது, சீதை என மாற்றப்பட்ட பாத்திரம்) வந்து சுலைமான் நபியைச் சந்திக்கிறார். பாருங்க, பைபிளிலும், குர்ஆனிலும் இதே கதை.

இப்போ ராமாயணத்தில் ஜடாயு என்ற பறவை இருக்கிறது அல்லவா? அந்த ஜடாயு பறவை சீதையை ராவணனிடமிருந்து காப்பாற்ற முயற்சி செய்கிறது. ஆனால் இறுதியில் கொல்லப்படுகிறது. இதே குர்ஆனில் வரும் “ஹூது” பறவையோடு ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள். இரண்டிலும் பறவை ஒரு “தூது” பணியை செய்கிறது. ஹூது சுலைமானுக்கு தகவலைக் கொடுக்கிறது, ஜடாயு ராமருக்கு செய்தி தர முயற்சி செய்கிறது. அதாவது, இருவரும் “நியாயம் செய்பவருக்கு தகவல் தரும் பறவைகள்.” உண்மையில் ஹூது பறவையின் கதை ஒரு “நபியின் உதவி சக்தி” என்ற உண்மை சம்பவம்; ஆனால் இந்திய இதிகாசத்தில் அது ஒரு “மரியாதைக்குரிய தியாக பறவை”யாக மாறியுள்ளது.

இப்போ சுலைமான் நபிக்கு உதவியவர்கள் யார்? குர்ஆனில் கூறப்படுவது — ஜின்கள். ஜின்கள் என்றால் புகையில்லாத தீயினால் உருவாக்கப்பட்ட உயிர்கள். அவர்கள் மனிதர்களைப் போலவே அறிவும் வலிமையும் கொண்டவர்கள், ஆனால் கண்ணுக்குத் தெரியாதவர்கள். சுலைமான் நபி அவர்களைக் கட்டுப்படுத்தினார். அவர் சொல்வதற்கேற்ப அரண்மனைகள், சிலைகள், கிணறுகள், அரிசிகள், அரசின் பொருட்கள் என பலவற்றை ஜின்கள் கட்டியதாகக் கூறப்படுகிறது. இதை ராமாயணத்தோட ஒப்பிட்டுப் பாருங்கள். ராமருக்கு யார் உதவினார்கள்? வானரங்கள்.

வானரங்கள் என்றால் குரங்கு வம்சம் என்று சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் உண்மையில் “வானரா” என்ற சொல்லுக்கு வேறு அர்த்தம் உண்டு — “வான்” + “நரா” = “வானிலிருந்து வந்த மனிதர்கள்” அல்லது “அதிசயமான ஆற்றல் கொண்ட உயிர்கள்.” இதுவே சுலைமான் நபியின் ஜின்களோடு ஒத்துப்போகிறது. சுலைமான் நபி ஜின்களைக் கட்டுப்படுத்தினார், ராமர் வானரர்களைக் கட்டுப்படுத்தினார். இருவருக்கும் காற்று வழியில் உதவிகள் வந்தன. ஒருவருக்கு காற்று கீழ்ப்பட்டது, மற்றவருக்கு காற்றின் மகன் கீழ்ப்பட்டான். ஒரே சிந்தனை — வேறுபட்ட வடிவம்.

இப்போ சுலைமான் நபிக்கு மிகப்பெரிய அதிசயம் என்ன? ஒரு அரியணையை தூரத்திலிருந்து உடனே கொண்டு வந்தது. குர்ஆனில் சொல்கிறது, சுலைமான் நபி ஷேபா அரசியின் அரியணையை ஒரு கணத்தில் தன்னிடத்தில் கொண்டு வந்தார். அந்த அரியணையை கொண்டு வந்தது ஒரு ஜின். இதுதான் “பரிமாற்ற சக்தி.” இதே விஷயம் ராமாயணத்தில் “புஷ்பக விமானம்” என்ற பெயரில் வருகிறது. ராவணன் சீதையை கடத்தி கொண்டு போனது புஷ்பக விமானத்தில். பின்னர் ராமர் அந்த விமானத்தில் திரும்பி வந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. ஆனால் உண்மையில் சுலைமான் நபி ஜின்களின் உதவியால் தூர இடங்களைத் தாண்டிய அதிசயம் நிகழ்த்தினார் — அதையே அவர்கள் விமானக் கதை என மாற்றினார்கள்.

நண்பர்களே, இஸ்லாமிய நபிமார்களின் வரலாறு முழுவதும் “அல்லாஹ்வின் அனுமதியால் நடந்த உண்மை நிகழ்வுகள்.” ஆனால் புராணங்கள் அந்த உண்மைகளை மனிதரின் கதைகளாக, அதிசயமாக, சில நேரங்களில் கடவுளின் பெயரில் மாற்றி கூறின. சுலைமான் நபிக்கு காற்று, ஜின்கள், பறவைகள் எல்லாம் கீழ்ப்பட்டது — அதையே ராமாயணத்தில் வானரம், பறவை, காற்று ஆகிய வடிவங்களில் சின்னமாய் காட்டுகிறார்கள். உண்மையை கற்பனை ஆக்கியது, அதுதான் வேறுபாடு.

மேலும் பாருங்கள், சுலைமான் நபி ஷேபா அரசியை நம்பிக்கைக்கு அழைத்தார், அவளும் இறுதியில் அல்லாஹ்வை ஏற்றுக்கொண்டாள் என்று குர்ஆன் சொல்கிறது. ஆனால் ராமாயணத்தில் சீதை ராவணனால் கடத்தப்பட்டு ராமரால் மீட்கப்படுகிறாள். இரண்டிலும் ஒரு பெண் ஒரு பெரிய போராட்டத்தின் மையமாக இருக்கிறாள். ஒருவரை வழி காட்ட சுலைமான் நபி அறிவால் வென்றார், மற்றவர் வாள் மற்றும் அம்பால் வென்றார். ஆனால் அடிப்படை கருத்து ஒன்று — “அழிவு வராமல் நியாயம் நிலைநிறுத்துதல்.”

இப்போ இன்னொரு ஆழமான ஒற்றுமை — ராமன் தன் சகோதரர்களோடு இணைந்து அரசை காப்பாற்றுகிறார். சுலைமான் நபி தன் தந்தையின் இராச்சியத்தை நியாயமாக காப்பாற்றுகிறார். தாவீது நபி, தசரதன் போலவே பல சோதனைகள் அனுபவிக்கிறார். அப்சலோம் தன் தந்தை மீது கிளர்ச்சி செய்கிறான் — அதேபோல லக்ஷ்மணன் மற்றும் பரதனின் இடையே நம்பிக்கை, காதல், தியாகம் போன்ற குணங்கள் மாறிய வடிவில் காட்டப்படுகிறது.

நண்பர்களே… இதெல்லாம் ஒரு சிந்தனையைத் தரும். அதாவது, உண்மை நபிமார்களின் வரலாறு இந்தியாவில் புராணமாக மாறியிருக்கிறது. பைபிளும் குர்ஆனும் கூறும் வரலாறு நேர்மையான, இறைவன் அளித்த உண்மை. ஆனால் ராமாயணமும் இதிகாசங்களும் அதே நிகழ்வுகளை மக்கள் மனதில் அடங்கும் வகையில் “கதை வடிவில்” சொல்லப்பட்டவை. உண்மை ஒரு பக்கத்தில் நபிமார்கள், மறுபக்கத்தில் அந்த நபிமார்களின் சாயலில் உருவான கதாபாத்திரங்கள்.

இதை நாம் இன்று புரிந்து கொள்ள வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. ஏனென்றால் இது ஒரு மத ஒப்பீடு அல்ல, இது வரலாற்று உண்மை ஒப்பீடு. நம்ம இதிகாசங்களில் மறைத்து வைக்கப்பட்டு போன அந்த நபிமார்களின் சுவடுகளை நம்மால் இப்போது வெளிக்கொணர முடிகிறது.

சுலைமான் நபி காற்றை வசப்படுத்தினார், ஜின்களைக் கட்டுப்படுத்தினார், பறவைகளோடு பேசினார். ராமன் அனுமான் மூலமாக அதேபோல் காற்றை, வானரங்களை, பறவைகளை கட்டுப்படுத்தியவனாக வர்ணிக்கப்படுகிறார். ஆனால் வேறுபாடு என்ன தெரியுமா நண்பர்களே — சுலைமான் நபி இதை அல்லாஹ்வின் அனுமதியால் செய்தார், ராமன் இதை தன் “தேவ வம்சத்தால்” செய்தார் என்று கூறப்படுகிறது. அதாவது, ஒரு இடத்தில் கடவுள் உத்தரவு, மற்ற இடத்தில் மனிதரின் தெய்வீக மாயை. அதுவே உண்மை மற்றும் புராணத்தின் இடையே இருக்கும் பெரிய வேறுபாடு.

ஜடாயு பறவை ஒரு தியாகத்தைச் செய்தது. ஹூது பறவை ஒரு செய்தியைச் செய்தது. இருவரும் இறைவனின் வழியில் செயல்பட்டவையாகும். ஆனால் ஒருவரின் கதை மனிதர் எழுதிய புராணம், மற்றொருவரின் கதை இறைவன் வெளிப்படுத்திய உண்மை. அதுதான் நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய மையம்.

நண்பர்களே… இவை எல்லாம் நான் சொல்கிற கற்பனை அல்ல. இது வரலாற்றை ஒப்பிட்டு பார்த்தால் விளங்கும் உண்மை. யாரோ ஒருவரும் இந்த உண்மையை மறைத்தார்கள், அதை நமக்கு “இதிகாசம்” என்று கொடுத்தார்கள். ஆனால் இப்போது நமக்கு அறிவு வந்துவிட்டது. நம்மால் இந்த உண்மையை புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. தாவீது, சுலைமான், சவுல் ஆகியோர் உண்மையில் வாழ்ந்தவர்கள்; அவர்களின் கதை நம் இதிகாசங்களின் ஆழத்தில் உயிர் வாழ்கிறது.

நாம் இதை உணர்ந்தால், நம் மனதில் ஒரு வெளிச்சம் வரும். நம்முடைய பழைய கதைகள் வெறும் கற்பனையல்ல; அவை மாற்றப்பட்ட உண்மைகள். அந்த உண்மையை நாம் இப்போது வெளிச்சம் பார்க்கிறோம். இது தான் உண்மையான ஆராய்ச்சி, உண்மையான விழிப்பு.