வர்ணாசிரமத்தை பற்றி ஒருவர் என்ன புரிந்து கொள்ள வேண்டும்
வர்ணாசிரமம் என்பது இந்திய சமூகம் மிகவும் பழங்காலத்தில் ஏற்றுக்கொண்ட வாழ்க்கை முறையும் சமூக ஒழுங்குமாகும். இது நான்கு பிரிவுகளாக மனிதர்களை பிரித்தது. பிராமணர்கள் – கற்றல், போதனை, வேத யாகங்கள் செய்யும் பணி, க்ஷத்திரியர்கள் – ஆட்சி, போர், பாதுகாப்பு, வைசியர்கள் – வியாபாரம், விவசாயம், செல்வம் சேர்த்தல், சூத்திரர்கள் – உழைப்பு, சேவை. இப்படி வேலைப் பிரிவுகள் இருந்ததற்கு சிலர் “இது நல்ல ஒழுங்கு” என்று சொல்வார்கள். ஆனால் உண்மையில் அது தொழிலின் அடிப்படையில் நீடிக்கவில்லை; பிறப்பின் அடிப்படையில் அடிமையாக மாறிவிட்டது.
வேதங்களிலும் புராணங்களிலும் பிரம்மனின் உடலில் இருந்து இந்த நான்கு வர்க்கங்கள் தோன்றினார்கள் என்று கதை சொல்லப்பட்டது. வாயில் இருந்து பிராமணர், கைகளில் இருந்து க்ஷத்திரியர், தொடையில் இருந்து வைசியர், கால்களில் இருந்து சூத்திரர். இந்தக் கதை சாதாரணமாகச் சொன்ன ஒரு புராணக் கற்பனை மட்டுமே. ஆனால் அதை உண்மை போல் காட்டி, மனிதர்கள் அனைவரும் பிறவியிலேயே சமமல்ல, ஒருவருக்கு உயர்ந்த இடம், ஒருவருக்கு தாழ்ந்த இடம் என்கிற நிலை ஏற்படுத்தப்பட்டது. இதுவே வர்ணாசிரமம் என்ற பெயரில் சமூகத்தில் கட்டாயமாக்கப்பட்டது.
ஆரம்பத்தில் தொழில் அடிப்படையில் இருந்தால், யாரும் தங்களுடைய விருப்பத்திற்கேற்ப கல்வி கற்கலாம், போரில் பங்கேற்கலாம், வியாபாரம் செய்யலாம், உழைக்கலாம். ஒருவரின் திறமைக்கு ஏற்ப வாழ்வு அமைந்து இருந்திருக்கலாம். ஆனால் பிறப்பின் அடிப்படையில் கட்டுப்பாடு விதிக்கப்பட்டதும் சமூகம் சிதைந்து போனது. ஒரு குழந்தை எந்தக் குடும்பத்தில் பிறந்தாலும் அந்தக் குடும்பத்தின் வேலைதான் அவனுடைய வாழ்வாகிவிட்டது. பிராமணரின் குழந்தை வேதம் படிக்க வேண்டும், க்ஷத்திரியரின் குழந்தை ஆட்சி செய்ய வேண்டும், வைசியரின் குழந்தை வியாபாரம் செய்ய வேண்டும், சூத்திரரின் குழந்தை மட்டும் எப்போதும் அடிமை, உழைப்பாளர் ஆகவே இருக்க வேண்டும்.
இதன் விளைவாக கல்வி சூத்திரர்களுக்கு மறுக்கப்பட்டது. அவர்கள் வேதம் கேட்கக் கூடாது என்று விதிமுறைகள் செய்யப்பட்டது. வேதத்தை கேட்டால் செவியில் உருகிய ஈயம் ஊற்ற வேண்டும் என்று சட்டங்கள் கூறின. இதுபோன்ற கடுமையான கட்டுப்பாடுகள் மனிதர்களின் சுதந்திரத்தை முழுமையாக பறித்தன. சமூகத்தின் பாதி மக்கள் கல்வியறிவு பெறாமல் அடிமைத்தனத்தில் வைக்கப்பட்டார்கள்.
மேலும், சூத்திரர்களுக்கு மத உரிமைகளும் மறுக்கப்பட்டன. யாகம் செய்யும் உரிமை பிராமணர்களுக்கே; கோயில் வழிபாடுகள் கூட உயர்ந்த ஜாதிகளுக்கே. பொதுவான குடிநீர் கிணறுகள், உணவகங்கள், சாலைகள் எல்லாமே ஜாதி அடிப்படையில் பிரிக்கப்பட்டன. ஒரு மனிதன் மனிதராக வாழவே முடியாமல் போனான்.
பெண்களுக்கு நிலை இன்னும் மோசமாக இருந்தது. அவர்கள் எந்த ஜாதியிலே பிறந்தாலும் கல்வி மறுக்கப்பட்டது. மேலும் தாழ்ந்த ஜாதிப் பெண்கள் இரட்டிப்பு ஒடுக்குமுறையையே சந்தித்தனர். அவர்களுக்கு சுதந்திரம் இல்லை, உரிமை இல்லை, குரல் இல்லை.
வர்ணாசிரமம் என்ற பெயரில் சமூகத்தில் நிலைநிறுத்தப்பட்ட இந்த ஒழுங்கு, உண்மையில் ஒழுங்கல்ல. அது ஒடுக்குமுறை. அது அநீதி. அது சமத்துவத்தை அழிக்கும் கருவி. ஒருவரின் பிறப்பே அவரது எதிர்காலத்தை நிர்ணயிக்கும் அமைப்பு, வளர்ச்சியையும் சுதந்திரத்தையும் கெடுத்துவிடும்.
இந்த அமைப்பு தொடர்ந்ததால், மக்களிடையே உயர்வு-தாழ்வு வேறுபாடு வேரூன்றி விட்டது. ஒருவர் மற்றொருவரை தாழ்த்திப் பார்க்கத் தொடங்கினார். ஒடுக்கப்பட்ட மக்களுக்கு மனதில் அடிமை மனோபாவம் ஊட்டப்பட்டது. அவர்கள் தாங்களே தாழ்ந்தவர்கள், பிறவியே பாவம் என்று நம்பிக்கையில் வாழ்ந்தார்கள். அதேசமயம், உயர்ந்த ஜாதி என்று சொல்லிக் கொண்டவர்கள் பெருமையுடன் மற்றவர்களை ஒடுக்கினர். இவ்வாறு மனித உறவுகள் சீரழிந்தன.
தமிழகத்தில் கூட இதன் தாக்கம் அதிகமாக இருந்தது. வேதக்கால பார்ப்பன மரபுகள் தமிழகத்திற்குள் வந்தபோது, இங்கும் ஜாதி வேறுபாடு வலுவடைந்தது. கிராமங்களில் குடிநீர் கிணறு கூட ஜாதி பிரிவினை அடிப்படையில் வைக்கப்பட்டது. பள்ளிக்கூடம், கோயில், உணவகம், சாலை எல்லாம் பிரிக்கப்பட்டது. தாழ்த்தப்பட்ட மக்களிடம் தொடக்கூட கூடாது என்ற அவல நிலை நிலவியது.
இதை எதிர்த்து பல சீர்திருத்திகள் குரல் கொடுத்தனர். புத்தர், மகாவீரர் போன்றோர் “மனிதர்கள் அனைவரும் சமம்” என்று சொன்னார்கள். அம்பேத்கர் அரசியலிலும் சட்டத்திலும் ஜாதி ஒழிக்க போராடினார். தமிழகத்தில் பெரியார், “வர்ணாசிரமம் பார்ப்பனர்களின் கட்டுக்கதை, இது மனிதனை மனிதனாக வாழ விடாது” என்று திறம்பட சாடினார். பெரியார் எப்போதும் சொன்னார்: “மனிதன் பிறப்பால் அல்ல, செயல்வழியே உயர்ந்தவன்” என்று.
இன்றும் வர்ணாசிரமத்தின் நிழல் முற்றிலும் மறையவில்லை. கல்வி, வேலை, திருமணம், அரசியல் எல்லாமே ஜாதி அடிப்படையில் பிரிந்து காணப்படுகின்றன. ஆனால் சமூகத்தின் பெரும்பாலான மக்கள் இன்று உணர்கிறார்கள்: மனிதனைப் பிறப்பால் மதிப்பது தவறு. ஒவ்வொருவருக்கும் திறமை, உழைப்பு, அறிவு, கல்வி ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் தான் மதிப்பு இருக்க வேண்டும்.
வர்ணாசிரமம் இன்று தேவையற்றது என்பதை வலியுறுத்திக் கூற வேண்டும். அது சமத்துவத்திற்கு விரோதமானது. அது அறிவியல் உண்மைக்கு புறம்பானது. மனிதனின் வளர்ச்சிக்கு தடையாக நிற்கிறது. பிறப்பால் மனிதனை உயர்வு-தாழ்வு பார்ப்பது அநீதி. ஒவ்வொருவரும் சமம். ஒவ்வொருவருக்கும் சம உரிமைகள் வேண்டும். ஒவ்வொருவருக்கும் கல்வி, வேலை, மத, அரசியல் சுதந்திரம் வேண்டும். அதுவே நியாயம்.
முடிவாகச் சொல்லப்பட வேண்டியது ஒன்று தான்: வர்ணாசிரமம் என்ற பெயரில் மனிதனை அடிமையாக்கிய அந்தக் கட்டுக்கதை, இன்று முற்றிலும் தேவையற்றது. அதை முறியடித்து சமத்துவத்தை நிலைநாட்டுவதே நவீன மனிதனின் கடமை.
📖 மேலும் படிக்க:
கருத்துகள்