இந்து கடவுள் முருகனைப் பற்றிய இந்த கதையை கேளுங்கள்

 நேற்று விநாயகர் பற்றிப் பேசிக் கொண்டிருந்த அதே தொடர்ச்சியில், அவருடைய தம்பியான முருகனையும் நினைவில் கொள்ள வேண்டுமே. முருகன் “ஆறுமுகன்” என்று அழைக்கப்படுகிறார்; கார்த்திகை தீபங்கள்—ஆறு தீபங்களின் ஜோதி—ஒரே வடிவமாக இணைந்ததால்தான் அவர் பிறந்தார் என்று கதைகள் கூறுகின்றன.

முருகன் விநாயகர் ஆவேல் காயின் மாதிரி

மாம்பழக் கதையும் இங்கே முக்கியம். நாரதர் ஒரு மாம்பழத்தை “இதைக் சமயத்திற்கேற்றவாறு பெறுபவன் ஞானபலன் அடைவான்” என்று கூறி கொண்டு வர, முருகன் உலகைச் சுற்றி வந்து தகுதி நிரூபிக்கப் புறப்படுகிறார். ஆனால் விநாயகர், “உலகமே தாய்–தந்தையருள் தங்குகிறது” என்று கருதி, சிவ–பார்வதியாரைச் சுற்றி வருகிறார். அந்தச் சிந்தனைக்கு மதிப்பளித்து நாரதர் மாம்பழத்தை விநாயகருக்கே அளிக்கிறார். இதைக் கண்ட முருகன் கோபம் கொண்டு, தனிமையை நாடி மலைக் குன்றுகளுக்குச் செல்கிறார் என்று கதை சொல்லப்படுகிறது.

முருகனுக்கு இரண்டு மனைவிகள்—வள்ளி, தெய்வானை—என்று பரம்பரையாகக் கூறப்படுகிறது. இதையே சிலர், ஆதாம்–ஏவாள் குடும்பக் கதைகளுடன் ஒப்பிட்டு விளக்குகின்றனர்: ஆதாம்–ஏவாளுக்கு இரட்டை ஆணும் இரட்டை பெண்ணும் பிறந்ததாகவும், ஆரம்ப மனித குலத்தில் சகோதரர்–சகோதரிகள் திருமணம் நடந்ததாகவும் அவரவர் மரபுக் குறிப்புகள் கூறுகின்றன. அதைப் போலவே, “சிவன்–பார்வதி தம்பதியருக்கும் இரட்டை மகன்களுடன் மகள்களும் இருந்ததாக இணையத்தில் குறிப்புகள் காணலாம்” என்று சிலர் வாதிடுகின்றனர்.

இந்த ஒப்பீட்டில், “மாம்பழச் சண்டை” ஒரு பக்கம் இருக்க, “திருமணச் சிக்கல்” மறுபக்கம் இருப்பதாகக் கூறி, இரண்டு குடும்பங்களிலும் ஒரே கதையம்சங்கள் இடம் பெறுகின்றன. திருக்குர்ஆன் வழியாக பரவிய கதைப்படி, காயின் தனது சகோதரன் ஆபேலைக் கொன்றவன்; அச்சப் பீதியில் வீட்டை விட்டு விலகினான் என்பதும் அறியப்படுகிறது. சிலர் இதையே இந்தியப் புராணக் கூறுகளுடன் இணைத்து, “காயின் என்பவரும் சிவனின் மகனான முருகனும் ஒருவரே” என்று ஒரு ஒப்பீட்டை முன்வைக்கின்றனர்; அதனால் முருகனின் “இரு திருமணங்கள்” வள்ளி–தெய்வானை கதையுடன் பொருந்துகிறது என்பார்களும் உள்ளனர். இவை, மத–மரபுகளில் உள்வரும் உவமைகளும் ஒப்புமைகளும் தான்; சொல்முறை வேறுபட்டாலும், கருப்பொருள்கள் ஒன்றையொன்று பிரதிபலிப்பதாக சிலர் பார்க்கிறார்கள்.

மேலும், “அன்றைய கால மனிதர்கள் அறுபது அடி உயரமாயிருந்தார்கள்” எனும் நம்பிக்கையையும் சிலர் முன்வைத்து, அதனால் தான் சிவன், முருகன், விநாயகர் போன்ற தெய்வச் சிலைகள் வித்தியாசமான உயரத்தில் வடிவமைக்கப்படுகின்றன என்று கூறுகின்றனர். இவை அனைத்தும் மரபுக் கதைகளின் வளைவுகளும் நம்பிக்கைகளின் நிறங்களும் ஆகும்; அறிவியல் ஆதாரத்தை விட, பண்பாட்டு நினைவுகளின் வழியே வாழும் கூறுகள்.

(விநாயகர் ஆபெல் புரானம் 

👇👇

Watch )

முடிவாக, இந்து புராணங்களிலும் இதிகாசங்களிலும் காணப்படும் முருகன்–விநாயகர் நிகழ்வுகளும், ஆபேல்–காயின் குறித்த அபிரகாமிய மரபுக் கதைகளும், சில வாசகர்களுக்குள் உள்ளார்ந்த ஒற்றுமைகளை எழுப்புகின்றன. எந்த மரபையும் மதிப்புடன் அணுகி, கதைகளின் உள்ளார்ந்த செய்திகளை—ஞானம், கடமை, மரியாதை, சமரசம்—என்ற கோணத்தில் வாசித்தால், அங்கே இருந்து எடுத்துக் கொள்ளும் நன்மைகள் தான் நிலைத்துப் போகும்.

மேலும் அடுத்த பதிவில் சிவபெருமானை பற்றி பார்க்கலாம்