திருப்பதி ஏழுமலையில் அமைந்துள்ள மூலவர் சிலையானது முருகனா? வெங்கடாஜலபதியா?

 திருப்பதி ஏழுமலை வெங்கடாஜலபதி கோவில் இந்தியாவின் மிகப் பெரிய யாத்திரைத் தலங்களில் ஒன்றாக இன்று விளங்குகிறது. ஆனால் இந்த கோவிலைச் சுற்றி பல நூற்றாண்டுகளாக ஒரு ஆழமான, சிக்கலான, விவாதப் பரப்பு நிலவி வருகிறது. அந்த விவாதத்தின் மையக் கேள்வி ஒன்றே: திருப்பதி ஏழுமலையில் அமர்ந்திருப்பவர் உண்மையில் வைணவ கடவுளான விஷ்ணுவின் அவதாரமான வெங்கடாஜலபதியா? அல்லது அதற்கு முன்னர் அங்கே வணங்கப்பட்ட தமிழ் கடவுளான முருகன் (குமரன், சுப்பிரமணியன்) தானா?

இந்தக் கேள்வி சாதாரண நம்பிக்கைச் சண்டை அல்ல. இது ஆகம மரபுகள், கல்வெட்டுச் சான்றுகள், இலக்கிய ஆதாரங்கள், கோவில் கட்டிடக்கலை, வழிபாட்டு மரபுகள், அரசியல் அதிகார மாற்றங்கள், பண்பாட்டு மேலாதிக்கம், மொழி அடையாளம் என பல அடுக்குகளில் விரிந்து நிற்கும் ஒரு வரலாற்று விசாரணை.

முதலில் நாம் சிலையின் உடல் அமைப்பில் இருந்து தொடங்க வேண்டும். திருப்பதி மூலவர் சிலை இடுப்பில் கை வைத்த (கடிஹஸ்த) நிலையில் நிற்கிறது. இந்த கடிஹஸ்த நிலை தென்னிந்திய சைவ – குறிப்பாக முருக வழிபாட்டில் மிக முக்கியமான அடையாளம். பழனி தண்டாயுதபாணி முதல் சுதந்திரமாக நிற்கும் பல முருகன் சிலைகளில் இந்த இடுப்பில் கை வைத்த நிலை காணப்படுகிறது. ஆனால் பாரம்பரிய வைணவ விஷ்ணு சிலைகளில் பொதுவாக சங்கம், சக்கரம், கதாயுதம் போன்ற ஆயுதங்களோடு சமபாத ஸ்தானம் அல்லது திரிபங்க நிலை தான் அதிகம் காணப்படுகிறது. கடிஹஸ்த நிலை வைணவ மரபில் அரிதானது என்பதே முதல் சந்தேகத்தை எழுப்புகிறது.

மேலும், திருப்பதி மூலவர் சிலையின் முகவடிவம், மூக்கு, கண் அமைப்பு, தோள்களின் அகலம், மார்பின் உயர்வு ஆகியவை பிற்கால வைணவ சிலைகளைவிட பழமையான சங்க கால சிலை மரபுடன் நெருக்கமாக இருப்பதாக சில சிற்ப ஆய்வாளர்கள் கூறுகின்றனர். குறிப்பாக முருகன் சங்க காலத்தில் இளைஞன், வீரன், அழகன் என வர்ணிக்கப்படுகிறான். அந்த இளமைச் சாயல் திருப்பதி சிலையில் வெளிப்படுகிறது என்பது பலரின் கவனிப்பாகும்.

அடுத்ததாக நெற்றியில் உள்ள அடையாளம். இன்று நாம் காணும் வெள்ளை நாமம் (உர்த்வ புண்ட்ரம்) வைணவ அடையாளம். ஆனால் வரலாற்று ரீதியாகப் பார்க்கும்போது, அந்த நாமம் நிரந்தரமாகச் சிலையில் செதுக்கப்பட்டதல்ல; அது பூசப்படும் ஒன்றாகவே உள்ளது. சிலர் கூறுவது என்னவென்றால், அந்த நாமத்தின் கீழ் ஒரு சைவ – முருக மரபைச் சேர்ந்த நெற்றிப்பட்டை (விபூதி அல்லது சாந்தனம் சார்ந்த பட்டை) இருந்திருக்கலாம்; அது காலப்போக்கில் மறைக்கப்பட்டிருக்கும் என்பதே. இதற்கு நேரடி தொல்லியல் சான்று இல்லை என்றாலும், சிலையின் மேற்பரப்பில் காணப்படும் அடுக்குகள், பூச்சுகளின் தடங்கள் போன்றவை இந்த சந்தேகத்தை முற்றிலும் நிராகரிக்க முடியாத நிலையை உருவாக்குகின்றன.

இப்போது வழிபாட்டு மரபுகளுக்கு வருவோம். திருப்பதிக்கு செல்லும் பக்தர்கள் மொட்டை போடும் வழக்கம் மிக முக்கியமான ஒன்று. இந்த மொட்டை வழிபாடு தமிழ்ச் சைவ மரபில், குறிப்பாக முருக வழிபாட்டில் ஆழமாகப் பதிந்த ஒன்று. பழனி, திருத்தணி, திருச்செந்தூர் போன்ற அறுபடை வீடுகளில் மொட்டை போடுதல் ஒரு முக்கிய நேர்த்திக்கடன். ஆனால் வைணவ தலங்களில், குறிப்பாக வடஇந்திய வைணவ மரபில், மொட்டை என்பது அவ்வளவு மையமான வழிபாடாக இல்லை. திருப்பதியில் இந்த வழக்கம் பெரும்பான்மையாக நிலவுவதன் மூலம், அதன் அடிநாத வழிபாட்டு மரபு முருகனோடு தொடர்புடையதா என்ற கேள்வி எழுகிறது.

அடுத்ததாக கோவில் அமைப்பு மற்றும் ஆகம விதிகள். வைணவ கோவில்கள் பொதுவாக பாஞ்சராத்திரம் அல்லது வைகானச ஆகம விதிகளின் படி கட்டப்படுகின்றன. சைவ கோவில்கள் காமிக, கரண, அஜித, சுப்ரபேத ஆகமங்களின் அடிப்படையில் கட்டப்படுகின்றன. திருப்பதி கோவிலின் பிரதான அமைப்பு, கருவறை அமைவிடம், பிரதக்ஷிண பாதை, விமானத்தின் வடிவம் ஆகியவற்றில் சைவ ஆகம மரபுகளின் தாக்கம் இருப்பதாக சில கட்டிடக் கலை ஆய்வாளர்கள் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். குறிப்பாக மலையடிவார கோவில் அமைப்பு மற்றும் மலைமேல் கருவறை கொண்ட அமைப்பு முருகன் தலங்களுக்கு பொதுவானது.

"குன்று இருக்கும் இடம் எல்லாம் குமரன் இருப்பான்" என்ற பழமொழி வெறும் கவிதை அல்ல; அது தமிழ்ச் சமூகத்தின் பண்பாட்டு நினைவகம். முருகன் குன்றுகளில், மலைகளில், காடுகளில், எல்லைப்புறங்களில் குடிகொண்ட தெய்வம். திருப்பதி ஏழுமலை ஏழு மலைகளின் மீது அமைந்த தலம். ஆனால் வைணவ மரபில் விஷ்ணு பெரும்பாலும் பால் கடலில், வைகுண்டத்தில், சமவெளித் தலங்களில் அமர்ந்திருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது. மலைமேல் உறையும் விஷ்ணு மரபு பிற்கால பக்தி இயக்கத்தின் விளைவு என சில வரலாற்றாசிரியர்கள் கருதுகின்றனர்.

மொழி மற்றும் கல்வெட்டுச் சான்றுகள் இந்த விவாதத்தில் மிக முக்கியமானவை. திருப்பதி கோவிலில் காணப்படும் பல கல்வெட்டுகள் தமிழ் மொழியில் உள்ளன. சோழ, பாண்டிய, சேர அரசர்களின் கல்வெட்டுகள் அங்கு காணப்படுகின்றன. அவை தானங்கள், திருப்பணிகள், விளக்கெரிப்பு, பூஜை செலவுகள் ஆகியவற்றைப் பதிவு செய்கின்றன. இது அந்த தலம் நீண்ட காலமாக தமிழ்ச் சைவ – முருக வழிபாட்டு வலயத்தில் இருந்திருக்கலாம் என்பதற்கான மறைமுக சான்றாக பார்க்கப்படுகிறது. பிற்கால விஜயநகர ஆட்சியில் வைணவ ஆதிக்கம் வலுப்பெற்ற போது, அந்த தலம் வைணவ அடையாளம் பெற்றதாகவும் ஒரு வாதம் முன்வைக்கப்படுகிறது.

தமிழ் இலக்கிய ஆதாரங்களும் கவனிக்கத் தக்கவை. சிலப்பதிகாரம், பட்டினப்பாலை போன்ற சங்கம் – சங்க நூல்களில், தென் திருப்பதி, வட வேங்கடம் போன்ற இடங்கள் முருக வழிபாட்டுடன் தொடர்புபடுத்திப் பேசப்படுகின்றன. வேங்கட மலை என்பது முருகன் தங்கும் மலைகளில் ஒன்றாகக் கூறப்படுவதாக சில இலக்கிய வாசிப்புகள் தெரிவிக்கின்றன. ஆனால் இதற்கு எதிர்வாதமாக, வைணவ ஆசாரியர்கள் இந்த குறிப்புகள் விஷ்ணுவைத் தான் சுட்டுகின்றன என விளக்குகின்றனர்.

இங்கே அரசியல் காரணிகளை புறக்கணிக்க முடியாது. தென்னிந்தியாவில் ஆட்சிகள் மாறியபோது, தெய்வங்களின் அடையாளங்களும் மாறியுள்ளன. சைவ அரசர்கள் ஆட்சி செய்த காலத்தில் சைவ தலங்கள் பெருகின. வைணவ ஆதரவு பெற்ற அரசுகள் காலத்தில் வைணவ தலங்கள் உயர்ந்தன. ஒரு தலத்தின் அடையாளம் மாறுவது தெய்வம் மாறியதைக் குறிக்க வேண்டியதில்லை; ஆனால் வழிபாட்டு வடிவம், புராணக் கதை, சடங்கு மரபு மாறியிருக்கலாம்.

திருப்பதி மூலவர் சிலை இன்று சங்கு, சக்கரம் தாங்கியதாகக் காட்டப்படுகிறது. ஆனால் அவை உலோக உறைகள், அலங்காரங்கள் மூலம் இணைக்கப்பட்டவை என்ற கருத்தும் உள்ளது. மூல சிலை எந்த ஆயுதமும் இன்றி இருந்திருக்கலாம் என்றும், பின்னர் வைணவ அடையாளங்கள் சேர்க்கப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் சிலர் வாதிடுகின்றனர். இதற்கான தெளிவான தொல்லியல் ஆய்வு இதுவரை முழுமையாக பொதுமக்களுக்கு வெளியிடப்படவில்லை என்பது சந்தேகங்களை மேலும் வளர்க்கிறது.

இத்தனை விவாதங்களுக்குப் பிறகு ஒரு முக்கியமான உண்மை என்னவென்றால், திருப்பதி கோவில் இன்று கோடிக்கணக்கான மக்களுக்கு புனிதமானது. அவர்கள் அதை விஷ்ணுவாக, வெங்கடாஜலபதியாக நம்புகிறார்கள். அதே நேரத்தில், அதன் வரலாற்று அடுக்குகளில் முருக வழிபாட்டின் தடயங்கள் இருக்க வாய்ப்பு உள்ளதா என்பதை ஆராய்வதும் ஒரு அறிவார்ந்த செயல் தான். வரலாற்று ஆய்வு என்பது நம்பிக்கையை உடைப்பதற்கு அல்ல; உண்மையின் பல அடுக்குகளைப் புரிந்துகொள்ள தான்..

முடிவாகச் சொல்ல வேண்டுமென்றால், திருப்பதி ஏழுமலை வெங்கடாஜலபதி கோவில் ஒரு தெய்வத்தின் சொத்து மட்டுமல்ல; அது ஒரு பண்பாட்டு நினைவகம். அந்த நினைவகத்தில் முருகனும் இருக்கலாம், விஷ்ணுவும் இருக்கலாம், இருவரையும் இணைக்கும் ஒரு திராவிட – இந்திய ஆன்மீக தொடர்ச்சியும் இருக்கலாம். "அது முழுக்க முருகன் தான்" அல்லது "அது முழுக்க விஷ்ணு தான்" என்ற ஒரே வரி பதில்களால் இந்த விவகாரத்தை முடிவுக்கு கொண்டு வர முடியாது. கல்வெட்டு, இலக்கியம், ஆகமம், சிற்பம், மக்கள் மரபு ஆகிய அனைத்தையும் சேர்த்து பார்க்கும் போது, திருப்பதி என்பது பல காலங்களின், பல நம்பிக்கைகளின் சங்கமம் என்றே கூற முடியும்.

முருக பெருமாள்

கடவுள் முருகனின் ஒரு பெயர்.

இதிலே முருகனும் இருப்பது போல பெரும்பாலும் இருப்பது போல அது முருகப்பெருமாள் சிலையாகவே இருந்து விடட்டும்