இம்மை மறுமையை மனிதனின் தோல் மூலம் விளக்கும் இறைவன்

 மனித வாழ்க்கை என்பது வெறும் பிறப்பு, வளர்ச்சி, மரணம் என்ற ஒரு குறுகிய வட்டமாக மட்டுமே இருந்தால், இந்த உலகத்தில் நடைபெறும் பல அநீதிகளுக்கும், சமநிலையற்ற தீர்ப்புகளுக்கும் எந்த அர்த்தமும் இருக்காது. ஒருவர் ஒரு சிறிய தவறு செய்தாலும் உடனடியாக தண்டனை பெறுகிறார். ஆனால் மற்றொருவர் ஆயுள் முழுவதும் பெரும் அநீதிகளைச் செய்தும் எந்த தண்டனையும் இல்லாமல் வாழ்ந்து இறந்து விடுகிறார். இதை மனித மனம் எளிதில் ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. இங்குதான் “இம்மை” மற்றும் “மறுமை” என்ற கருத்து அவசியமாகிறது.

இம்மை என்பது சோதனைக்கான இடம். மனிதன் செய்யும் ஒவ்வொரு செயலுக்கும் உடனடி தீர்ப்பு கிடைக்கும் இடமல்ல. நீதிமன்றங்கள் உள்ளன, சட்டங்கள் உள்ளன. ஆனால் அவை எல்லாம் மனிதன் உருவாக்கிய வரம்புகளுக்குள் இயங்கும் அமைப்புகள். ஒரு மனிதன் ஒருவரை கொலை செய்தால், அவனுக்கு தூக்கு தண்டனை அல்லது ஆயுள் தண்டனை வழங்கப்படுகிறது. ஆனால் அதே மனிதன் பத்து, இருபது, நூறு பேரை கொலை செய்திருந்தாலும், சட்டத்தின் அளவுகோல் அதிகமாக மாறுவதில்லை. காரணம், மனித சட்டத்திற்கு எல்லைகள் உண்டு. ஒரே உடலுக்கு ஒரு மரண தண்டனைதான். ஒரே வாழ்க்கைக்கு ஒரு ஆயுள் தண்டனைதான். இதனால் அவன் செய்த அனைத்து பாவங்களுக்கும் முழுமையான நீதியை வழங்க இயலாது.

இதேபோல் பலர் ஏமாற்றம், கொள்ளை, பாலியல் வன்முறை, அநியாயம், அத்துமீறல் போன்ற குற்றங்களைச் செய்து, சட்டத்திலிருந்து தப்பித்து விடுகின்றனர். சிலர் அதிகாரம், பணம், அரசியல் ஆதிக்கம் காரணமாக எந்த நீதிமன்றத்திற்கும் முன் நிற்காமல் இறந்து விடுகின்றனர். அப்படி என்றால் அவர்கள் செய்த அநியாயங்களுக்கான நீதி எங்கே? பாதிக்கப்பட்டவர்களின் கண்ணீருக்கு பதில் யார்?

இதற்கான விடையே மறுமை.

மறுமை என்பது முழுமையான நீதியின் இடம். இம்மையில் கணக்கெடுக்கப்படாத ஒவ்வொரு செயலும் அங்கே கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளப்படும். சிறிய நன்மையும், சிறிய தீமையும் தவறாமல் பதிவு செய்யப்படுகிறது. மனிதன் மறந்துவிடலாம், மறைக்கலாம், பொய் சொல்லலாம். ஆனால் இறைவனிடமிருந்து எதையும் மறைக்க முடியாது.

குர்ஆன் மனிதனை எச்சரிக்கிறது: “ஒரு அணு அளவிற்கேனும் நன்மை செய்தவன் அதைப் பார்க்காமல் போவதில்லை; ஒரு அணு அளவிற்கேனும் தீமை செய்தவன் அதையும் பார்க்காமல் போவதில்லை.” இது மனித நீதியை விட எவ்வளவு நுணுக்கமான நீதியென்று சிந்தித்தால் புரியும்.

மறுமையில் தண்டனை எவ்வாறு சாத்தியமாகிறது என்ற கேள்வி பலருக்குள் எழுகிறது. ஒரு உடல் எரிந்துவிட்டால், எப்படி மீண்டும் வலி ஏற்படும்? இதற்கும் குர்ஆன் பதில் அளிக்கிறது. நரகத்தில் தண்டனை அனுபவிப்பவர்களின் தோல் எரிந்து போகும் போது, மீண்டும் புதிய தோல்கள் மாற்றப்படும்; அவர்கள் தண்டனையை முழுமையாக உணர்வதற்காக. இது வெறும் மத நம்பிக்கையாக மட்டும் இல்லாமல், அறிவியலுக்கும் ஒத்துப்போகும் ஒரு உண்மை.

எவர்கள் நம் சான்றுகளை மறுக்கின்றார்களோ அவர்களை நிச்சயம் நாம் நரகில் வீசி எறிவோம்! அவர்களுடைய உடலின் தோல்கள் கருகிவிடும் போதெல்லாம் வேறு தோல்களை அவர்களுக்கு மாற்றிக் கொண்டே இருப்போம்; வேதனையை அவர்கள் நன்கு சுவைத்துக் கொண்டேயிருப்பதற்காக! திண்ணமாக அல்லாஹ் மிகையான ஆற்றல் உள்ளவனாகவும் (தன் முடிவுகளைச் செயல்படுத்தும் நுட்பத்தை) நன்கு அறிந்தவனாகவும் இருக்கின்றான்.

(அல்குர்ஆன் : 4:56)

இன்றைய அறிவியல் கூறுவது என்னவென்றால், மனித உடலில் வலியை உணரும் நரம்புகள் பெரும்பாலும் தோலில் உள்ளன. தோல் முழுமையாக அழிந்துவிட்டால், வலி உணர்வு குறைந்து விடும். அதனால் மீண்டும் தோல் மாற்றப்பட வேண்டும் என்ற கருத்து, பல நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பே குர்ஆனில் சொல்லப்பட்டிருப்பது, அதன் ஆழத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.

மறுமையில் தண்டனை மட்டும் அல்ல, பரிசும் உண்டு. இம்மையில் அநீதியைத் தாங்கிக்கொண்டவர்கள், பொறுமையுடன் வாழ்ந்தவர்கள், பிறருக்கு தீங்கு செய்யாமல் நேர்மையாக வாழ்ந்தவர்கள், இறைவனை நினைத்து வாழ்ந்தவர்கள் – இவர்களுக்கு மறுமையில் அளவிட முடியாத பரிசுகள் உள்ளன. இம்மையில் இழந்ததை விட பல மடங்கு அதிகமான நியாயம் அங்கே வழங்கப்படுகிறது.

இம்மை ஒரு பயிற்சி மையம் போல. இங்கே மனிதனுக்கு சுய விருப்பம் கொடுக்கப்பட்டுள்ளது. நன்மையா, தீமையா என்பதை அவனே தேர்வு செய்கிறான். யாரையும் கட்டாயப்படுத்தி நல்லவனாக்கவில்லை. ஆனால் அந்த தேர்வுகளுக்கான முழுமையான விளைவுகள் மறுமையில் வெளிப்படுகின்றன.

இறைவனின் வார்த்தைகளை உண்மையாக ஏற்றுக்கொண்டு, அதன்படி வாழும் மக்களின் வாழ்க்கை முறையிலும் ஒழுக்கத்திலும் ஒரு தனித்தன்மை இருக்கும். அவர்கள் தனிமையில் கூட தவறு செய்ய அஞ்சுவார்கள். காரணம், மனிதர் பார்க்காவிட்டாலும் இறைவன் பார்க்கிறான் என்ற உணர்வு. அவர்களின் சொல், செயல், பணம் சம்பாதிக்கும் முறை, குடும்ப உறவுகள், பிறர் மீது காட்டும் மரியாதை – எல்லாமே மறுமை நினைவால் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது.

அவர்கள் யாருக்கும் அநியாயம் செய்ய விரும்பமாட்டார்கள். ஏனெனில் இம்மையில் தப்பித்தாலும் மறுமையில் தப்ப முடியாது என்பதை அவர்கள் அறிவார்கள். இந்த சிந்தனையே சமூகத்தில் ஒழுக்கத்தை உருவாக்குகிறது. சட்டத்தை விட கடுமையான ஒரு உள்மான காவலன் – அது மறுமை நம்பிக்கை.

இம்மை மட்டுமே வாழ்க்கை என்றால், “பிடிபடாத வரை எதையும் செய்யலாம்” என்ற மனநிலை உருவாகும். ஆனால் மறுமை உண்டு என்ற நம்பிக்கை, மனிதனை பொறுப்புள்ளவராக மாற்றுகிறது. ஒவ்வொரு செயலும் கணக்கில் எடுக்கப்படும் என்ற உணர்வு, அவனை அடக்குகிறது, திருத்துகிறது.

எனவே இம்மை என்பது விதை விதைக்கும் நிலம். மறுமை என்பது அறுவடை செய்யும் நிலம். இங்கே விதைத்ததை அங்கே அறுவடை செய்வோம். நல்ல விதை நல்ல பலனை தரும். தீய விதை துன்பத்தைத் தரும். இதில் மாற்றமில்லை, ஏமாற்றமும் இல்லை.

இந்த உலக நீதிமன்றங்கள் குறைபாடுகளுடன் இயங்கலாம். ஆனால் மறுமை நீதிமன்றம் குறையற்றது. சாட்சிகள் பொய் சொல்லமாட்டார்கள். கைகள் பேசும், கால்கள் சாட்சி சொல்வது. உடலின் ஒவ்வொரு அங்கமும் மனிதனுக்கு எதிராக அல்லது ஆதரவாக பேசும். அந்த நாளில் எந்த வக்கீலும் இல்லை, எந்த லஞ்சமும் இல்லை, எந்த தப்பித்தலும் இல்லை.

இதுவே இம்மை – மறுமை பற்றிய உண்மை. மனிதனுக்கு எச்சரிக்கை, வழிகாட்டுதல், நம்பிக்கை, பயம் – அனைத்தையும் ஒரே நேரத்தில் வழங்கும் ஒரு முழுமையான வாழ்க்கை தத்துவம்.