மனிதனின் ஆறு அறிவுகள் பற்றிய தெளிவான விளக்கம்

 

மனிதனுக்கு கடவுள் அளித்த மிகப்பெரிய பரிசுகளில் ஒன்று உணர்வுகளும் ஆறு அறிவும் ஆகும். இந்த ஆறு அறிவுகள் மூலம் தான் மனிதன் உலகை உணர்கிறான், புரிகிறான், அனுபவிக்கிறான், தவறுகளைத் தவிர்க்கிறான், நன்மையைத் தேர்வு செய்கிறான். மனிதன் பிறக்கும் தருணமே இந்த ஆறு அறிவுகளும் செயல்படத் தொடங்குகின்றன. முன்னோர்கள் சொல்வார்கள்: “உணர்ந்தால் உயிர், உணரவில்லை என்றால் உடம்பு மட்டுமே.” அதாவது மனிதனின் உண்மையான வாழ்வு அவன் உணர்வுகளால் தீர்மானிக்கப்படுகிறது. முதலில் பார்க்கும் அறிவை எடுத்துக் கொண்டால் நாம் உலகத்தை முதலில் தெரிந்து கொள்ளும் ஜன்னல் என்பது கண்கள். பார்க்கிற உணர்வு மனிதனைப் பார்த்தவுடனேயே உணரச் செய்கிறது. நாம் பார்த்துக் கொள்வது வெறும் பொருளின் வடிவம் அல்ல. அதன் நிறம், அதன் வடிவம், அதன் தூரம், அதன் இயக்கம் — அனைத்தையும் கண்கள் ஒரு நொடியில் அறிவிக்கும். நம்முடைய முன்னோர்கள் சொல்வார்கள்; “கண்டவனை காவல் தேவையில்லை,” இதற்கு காரணம் கண்கள் சொல்லும் செய்தி எப்போதும் உடனடி, துல்லியம் உடையது. குழந்தை பிறந்ததும் முதலில் வெளிச்சத்தை உணர்வது பார்வை அறிவே. இந்த பார்வை அறிவு மட்டும் இல்லை என்றால் உலகமே இருள். அறிவியல் சொல்வது, மனிதன் பார்வை அறிவு மூலம் உலகத் தகவல்களின் சுமார் 80% பெறுகிறான். அதனால் பார்வை அறிவு மனித வாழ்வின் அடித்தளம். பார்வை எப்போது தவறுகிறது ? கண் பார்வை மட்டும் அல்ல, மன பார்வையும் இங்கே அடங்கும். முன்னோர்கள் சொல்வார்கள் “கண் காட்டும், மனம் தப்பும்” என்று. அதாவது பார்த்ததையே தவறாகப் புரிந்து கொள்வதும் ஒரு குறை. மனிதனுக்கு புத்தி இருந்தாலும், கண்கள் காட்டும் விஷயம் தவறாக மனம் எடுத்துக் கொண்டால் வாழ்க்கை மாற்றி எழுதப்பட்டு விடும். அதனால் பார்வை அறிவுக்கு மேலாக உள்ள அறிவு தான் பகுத்தறிவு; அதை நம்முடைய ஆறாவது அறிவு என்கிறோம்.

அடுத்து கேட்டு உணர்தல் மனிதனின் மிக முக்கியமான உணர்வு. கேள்வி அறிவு இல்லாமல் மனிதன் தொடர்பு கொள்ள முடியாது. முன்னோர்கள் சொல்வார்கள் “செவிக் கேளா செவ்வியல் அழியும்,” அதாவது கற்றறிவும், பண்பாடும், வழக்காடலும் செவியால் தான் வாங்கப்படுகிறது. கேட்டு உணர்தல் என்பது ஒலி கேட்பது அல்ல; அதன் அர்த்தத்தை உணர்வது தான் முக்கியம். ஒரு குழந்தை தாயின் சத்தத்தைக் கேட்டு அருகில் வருகிறதே இதன் காரணம் தான். சத்தத்தின் பின்னால் உள்ள உணர்வு இது மீன் தாயை போல தன் குஞ்சுகள் அழுகையை ஆயிரக்கணக்கில் கண்டுபிடிக்கிறது. மனிதனில் இது இன்னும் மேம்பட்ட ஒரு திறன். கோபம், மகிழ்ச்சி, பயம், வலி — இவை அனைத்தையும் மனிதன் சத்தத்தின் மூலம் உணர்கிறான். அறிவியல் சொல்வது: மனித காதுகள் கேட்ட ஒலியை மூளைக்கு அனுப்பும் போது, அது நேரடியாக உணர்ச்சி மையத்தைத் தொட்டுவிடுகிறது. அதனால் தான் சிலரின் குரலும் சத்தமும் நம்மை நிம்மதி அடையச் செய்கிறது; சில சத்தங்கள் மனதை பதற வைக்கின்றன. முன்னோர்கள் சொன்ன ஒரு வரி இங்கே உண்மையாகிறது: “செவியால் கொல்லும் வார்த்தைகள் உள்ளன.” அதாவது கேள்வி அறிவு மனிதனை உயர்த்தவும் தாழ்த்தவும் மிகப் பெரிய பங்காற்றுகிறது.

அடுத்து நுகர்ந்து உணர்தல் மனிதனின் பழமை வாய்ந்த அறிவுகளில் ஒன்று. மனிதன் பழங்காலத்தில் காடுகளில் வாழ்ந்தபோது உணவு நல்லதா, கெட்டதா என்று காற்றை நுகர்ந்து கண்டுபிடித்தான். இன்று கூட ஒரு தீ விபத்துக்கு முன் புகையின் மணத்தால் எச்சரிக்கப்படுகிறோம். ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையில் மணம் பெரும் பங்கு வகிக்கிறது. தாயின் மணத்தை குழந்தை பிறந்த சில நாட்களில் அறிந்து கொள்ளும். இது உயிரியல் ரீதியாக மனித இனத்தைத் தக்க வைத்த ஒரு திறன். முன்னோர்கள் சொல்வார்கள் “மணம் கூறும் மாயை இல்லை” — ஒரு பொருளின் மணம் அது என்ன என்பதை முழுவதையும் சொல்கிறது. மலரின் மணம் மனதை அமைதியாக்கும்; குப்பையின் மணம் நோய் வரவைக்கொள்ளும். மணம் பல சமயங்களில் நினைவுகளின் கதவையும் திறக்கிறது. பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் நம்மைத் தொடும் ஒரு மணத்தை மீண்டும் உணரும்போது மனம் ஒரே நொடியில் அந்த நாட்களுக்கு திரும்பிச் சென்று விடும் என்பது மனித உடலின் அற்புதம். இதற்கே அறிவியல் "olfactory memory" என்று பெயர் வைத்துள்ளது.

அடுத்து சுவைத்து உணர்தல் மனிதனின் வாழ்வில் மகிழ்ச்சியும் பாதுகாப்பையும் தருகிறது. சுவை என்பது மொழியின் பணி மட்டுமல்ல; அது உடலின் பாதுகாப்புக் கருவி. நச்சு பொருள்களை மனிதன் சுவையால் கண்டுபிடிக்க முடியும். கசப்பு நச்சைக் குறிக்கும், இனிப்பு பாதுகாப்பான உணவைக் குறிக்கும், புளிப்பு உணவு கெட்டுவிட்டதை குறிக்கவும் முடியும். மனிதன் இன்று பல சுவைகளை கற்றிருந்தாலும், அடிப்படை சுவைப் பாதுகாப்பு உணர்வு பழங்காலத்திலிருந்தே வருகிறது. முன்னோர்கள் கூறுவார்கள்: “சுவைத்தால் தான் உணவு.” உணவின் தரம், சுத்தம், நல்லது, கெட்டது ஆகியவற்றைச் சுவை அறிவே சொல்கிறது. உணவின் சுவை மனிதரின் உணர்ச்சியையும் நேரடியாகத் தட்டுகிறது. சிலருக்கு அம்மாவின் கை சாப்பாடு ஏன் உலகிலேயே சிறந்ததாகத் தோன்றுகிறது என்றால் அதன் பின்னால் வாழ்க்கையின் நினைவுகளும் அன்பும் கலந்து இருக்கும் என்பதால்தான்.

அடுத்து தொட்டு உணர்தல் மனிதன் பிறந்த சில நொடிகளில் உணரும் முதல் அறிவு. தாய் முதன் முதலில் குழந்தையைத் தொட்ட போது கிடைக்கும் வெப்பம், பாதுகாப்பு, பாசம் — இவை அனைத்தும் தொடு அறிவு மூலம் குழந்தையின் செவிவழி கூட இல்லாமல் புரிந்து கொள்ளப்படுகிறது. மனித வாழ்க்கையின் அடிப்படையான நிம்மதி தொடுதலிலேயே உள்ளது. முன்னோர்கள் சொல்வார்கள் “கைத் தொட்டுப் பார்த்தால் தான் உண்மை தெரியும்.” தோலின் மூலம் குளிர், சூடு, வலி, இன்பம், ஆபத்து — அனைத்தையும் அறிவிக்க முடியும். இந்த அறிவே நமக்கு காயம் படாமல் பாதுகாப்பாக இருக்க உதவுகிறது. ஒரு மனிதன் தீயைத் தொடும்போது உடனே கையைப் பின்வாங்கிவிடுகிறான். முளையைத் தொட்டவுடன் கையை எடுத்துவிடுகிறான். இவை அனைத்தும் தொடு அறிவின் பணி. தொடுதல் என்பது உடல் மட்டுமே அல்ல; மனதையும் பாதிக்கும். ஒரு சிறிய குழந்தைக்கு தாயின் அன்பான தொடுதல் மனநிறைவு தருகிறது. ஒரு நண்பன் தோளில் கை வைத்தால் கிடைக்கும் நம்பிக்கை மனிதனின் உள்ளத்தை அமைதியாக்கும்.

இந்த ஐந்து அறிவுகள் தாண்டி மனிதனை மனிதனாக்கும் மிகப் பெரிய ஆற்றல் பகுத்தறிவு. இதுவே ஆறாவது அறிவு. முன்னோர்கள் சொல்வார்கள்: “நூறு பார்த்துச் சொல்,” “ஏழு அளந்துப் பேசு.” அதாவது வாழ்க்கையில் முடிவுகளை கண்கள் காட்டுவது போல உடனே எடுக்கக்கூடாது என்ற ஞானம். பகுத்தறிவு என்பது நாம் பெற்ற மற்ற ஐந்து அறிவுகளிலிருந்தும் வரும் தகவல்களை ஒழுங்குபடுத்தி, உண்மை எது, தவறு எது என்பதை அறிந்து கொள்வதற்கான கருவி. இன்று மனிதன் கல்வியுள்ள மிருகமாகவே இருக்கும் என அவர்கள் சொன்னார்கள். பகுத்தறிவு என்பது புத்தியைப் பயன்படுத்தி சூழலை புரிந்து கொள்ளும் திறன். மனிதன் வாழ்க்கையில் நல்லதும் கெட்டதும் பார்க்கிறான்; இரண்டையும் பகுத்து தனக்கேற்றதைத் தேர்வு செய்கிறான். இதுவே மனிதனின் உயர்வு. ஆறாவது அறிவு உள்ளவன் ஆபத்தை தூரத்திலேயே அறிந்து கொள்கிறான். பிறர் பேசும் வார்த்தையின் உண்மையையும் பொய்யையும் உணர்கிறான். நண்பர் யார், பகைவர் யார் என்பதை வெளிப்படும் முகத்தால் அல்ல, உள்ளார்ந்த உணர்வால் அறிந்து கொள்கிறான். இதை முன்னோர்கள் “நுண்ணறிவு” என்றும் “ஞானம்” என்றும் அழைத்தனர். மனிதன் வளர்ச்சி அடைவது இந்த பகுத்தறிவினால்தான்.

இவ்வாறு பார்க்கும்போது மனிதனின் ஆறு அறிவுகளும் அவன் வாழ்க்கையை முழுமையாக அமைத்துத் தரும் பொக்கிஷங்கள். பார்வை உலகை காட்டுகிறது, கேள்வி உணர்ச்சிகளைத் தெரிவிக்கிறது, மணம் சூழலை எச்சரிக்கிறது, சுவை உடலைப் பாதுகாக்கிறது, தொடுதல் மனதை அமைதியாக்குகிறது, பகுத்தறிவு வாழ்வை நேர் படுத்துகிறது. இந்த ஆறு அறிவுகளும் சேர்ந்து மனிதனை ஒரு முழுமையான உயிராக உருவாக்குகிறது. முன்னோர்கள் சொன்னார்கள்: “அறிவுள்ளவன் அஞ்ச மாட்டான், உணர்வுள்ளவன் தவற மாட்டான்.” அதாவது அறிவும் உணர்வும் இணைந்தால் வாழ்க்கை கேள்வியே இல்லாமல் பாதுகாப்பாகவும் உயர்வாகவும் இருக்கும். மனிதன் ஒரு நாளில் எத்தனை முறை இந்த ஆறு அறிவுகளையும் பயன்படுத்துகிறான் என்பதை உணராமல் இருப்பான்; ஆனால் அவை இல்லாமல் வாழ்வின் ஒரு பாதையும் முன்னே செல்லாது. ஒவ்வொரு உணர்வும் மனிதனுக்காக இயற்கை specially designed செய்த கருவி. அவற்றை சரியாகப் பயன்படுத்தினால் மனித வாழ்க்கை உயர்வாகும். தவறாகப் பயன்படுத்தினால் இவ்வாறே மனிதன் தன் வாழ்வையே கெடுத்து விடுவான். அதனால் முன்னோர்கள் கூறிய முக்கியமான வரி: “அறிவு ஆறு இருந்தாலும், நெறி ஒன்றே வேண்டும்.” அதாவது வாழ்க்கையை சிறப்பாக நடத்துபவர் ஆறு அறிவுகளையும் ஒரு நல்ல வழியில் பயன்படுத்துபவர் தான்.