அம்பேத்கரின் சட்டம் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு மட்டுமே பயன்படுகிறதா?

 டாக்டர் அம்பேத்கர் உருவாக்கிய சட்டம், அதனின் உள்ள தமிழ்நாட்டில் செயல்பாடு, அதன் நன்மை–தீமை, மேலும் இன்றைய “கீழ்–மேல் சமுதாய மாற்றம்” பற்றிய உண்மையை ஆழமாக விளக்கும் விரிவான கட்டுரை

டாக்டர் பி.ஆர். அம்பேத்கர் இந்திய வரலாற்றில் ஒரு சட்ட மேதை, சமூக சீர்திருத்தத்தின் வடிவமைப்பாளர், மனித உரிமைக்கு போராடிய முதன்மைத் தலைவர். அவருடைய மிகப்பெரிய படைப்பு இந்திய அரசியலமைப்பு. சாதி, மதம், மொழி, வர்க்கம் ஆகியவை மூலம் பிரிந்திருந்த இந்தியாவை “ஒற்றுமை, சமத்துவம், சுதந்திரம்” என்ற மூலக்கொள்கைகளின் கீழ் ஒன்றிணைக்க அவர் உருவாக்கிய சட்ட கட்டமைப்பு மக்கள் மத்தியில் “அம்பேத்கர் சட்டம்” என குறிப்பிடப்படுகிறது. இதில் முக்கியமான பகுதி தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் ஒடுக்கப்பட்ட சமூகங்களுக்கு பாதுகாப்பு, கல்வி வாய்ப்பு, வேலைவாய்ப்பு ஒதுக்கீடு, சமூக நீதிக்கான கட்டமைப்பு போன்றவையாகும்.

தமிழ்நாடு இந்தக் கொள்கைகளுக்கு மிகவும் ஏற்ற நிலப்பரப்பு. பெரியார், அண்ணா, கருணாநிதி போன்ற சமூக மாற்ற தலைவர்கள் “மனித சமத்துவம்” என்ற கொள்கையை வலுவாக முன்னெடுத்ததால் அம்பேத்கர் உருவாக்கிய சட்ட பாதுகாப்புகளும், ஒதுக்கீடு முறைமையும் தமிழ்நாட்டில் ஆழமாக செழித்து வளர்ந்தன. இதனால் தாழ்த்தப்பட்ட மற்றும் பிற்படுத்தப்பட்ட சமூகங்களுக்கு கல்வி—வேலைவாய்ப்பு அதிகரித்து, அவர்கள் வாழ்க்கையில் பெரும் முன்னேற்றம் கிடைத்தது.

ஆனால் கால மாற்றத்தால் ஒரு புதிய உண்மை தெளிவாக வெளிப்படுகிறது. தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்களுக்கான பாதுகாப்புகள், scholarship-கள், அரசு வேலைவாய்ப்பு அளவில் வயது சலுகைகள், loan & subsidy வாய்ப்புகள், அரசு தேர்வுகளில் relaxations — இவை அனைத்தும் பல தசாப்தங்களாக வழங்கப்பட்டதால் அந்த சமுதாயத்தினர் உண்மையாகவே முன்னேறி, பொருளாதார ரீதியிலும் கல்வி ரீதியிலும் இன்று மேல் நிலைக்கு வந்துள்ளனர். ஒரு காலத்தில் “மேல்சாதி” என்று சொல்லப்பட்டவர்கள், தற்போது அந்த வாய்ப்புக்களை இழந்ததால் நிஜ வாழ்க்கையில் பின்தங்கியவர்களாகி விட்டனர்.

இது ஒரு உண்மையான சமூக மாற்றம். ஆனால் இந்த மாற்றம் அரசியலில் அங்கீகரிக்கப்படாமல் இருக்கிறது. பலர் இதைப் பற்றி திறந்தவெளியில் பேச கூட பயப்படுகின்றனர்.

இந்த புதிய “தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் மேல் நிலைக்கு வருதல்” மற்றும் “மேல்சாதியினர் கீழ் நிலைக்கு தள்ளப்படுதல்” என்ற நிலை ஏன் ஏற்பட்டது?

அம்பேத்கர் உருவாக்கிய சட்டம் உருவான காலத்தில் கீழ்த்தட்டு சமூகத்தினர் 100 படிகள் பின்தங்கியிருந்தனர். அதனை சமன் செய்ய 50 படிகள் முன்னேற்றும் பாதுகாப்புகள் கொடுக்கப்பட்டது. அப்போது அது மிக அவசியமான திருத்தம். ஆனால் காலப்போக்கில், அந்த சமூகத்தினர் பல தலைமுறைகளாக கல்வி, வேலை வாய்ப்பு, சமூக உயர்வு ஆகியவற்றை அடைந்து, பொருளாதார வளமும் மனிதவலிமையும் பெறத் தொடங்கினர். அரசு தொடர்ந்து அவர்களுக்கே வாய்ப்புகளை அதிகரித்து வருவதால் அவர்கள் மேல் நிலைக்குச் சென்றுவிட்டனர்.

மறுபுறம், முன்பு மேல் ஜாதி, நடுத்தர ஜாதி என்று கருதப்பட்ட பலர் இன்று பொருளாதார ரீதியாக மிகவும் பின்தங்கி விட்டனர். அவர்களுக்கு scholarship இல்லை. வேலைவாய்ப்பு ஒதுக்கீடு இல்லை. வயது சலுகை இல்லை. அரசு தேர்வுகளில் முன்னுரிமை இல்லை. கல்விக்கான concession இல்லை. loan subsidy இல்லை. ஒரு பள்ளி ஆசிரியர், ஒரு விவசாயக் குடும்பம், ஒரு நடுத்தர வர்க்கம் — இவை அனைத்தும் இன்று நடைமுறையில் “கீழ் வர்க்கத்திற்குச்” சமமான வாழ்க்கை யாத்திரை வாழ்கின்றன.

ஆனால் சட்டப்படி அவர்கள் “மேல்சாதி” என்ற பெயரால் எந்த நன்மைகளும் கிடைக்காது. இதுவே மக்கள் உணர்கிற மிகப் பெரிய “நியாய முரண்பாடு”.

இங்கு சிலர் சொல்லும் “தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் உண்மையில் தாழ்த்தப்பட்டவர்களே” என்ற கருத்து தற்போது நடைமுறையில் சரியாக பொருந்தவில்லை. ஏனென்றால் கல்வி, அரசு வேலை, அரசியல் அதிகாரம், சமூக முன்னேற்றம் ஆகியவற்றில் அவர்கள் ஏற்கனவே உயர்ந்துள்ளனர். எல்லா துறைகளிலும் அவர்களின் பிரதிநிதித்துவம் மிக உயர்ந்து உள்ளது. பல்வேறு அரசு மற்றும் தனியார் துறைகளில் இன்று அதிகளவு பதவிகளில் அவர்கள் உள்ளனர்.

இது அம்பேத்கர் விரும்பிய முன்னேற்றத்தின் சாதனைதான். ஆனால் இதனுடன் இன்னொரு பிரச்சினையும் உருவாகியுள்ளது — முன்னேற்றம் அடையாத, ஆனால் சட்டப்படி “மேல்சாதி” என்று பிரிக்கப்படுபவர்கள் தங்கள் உரிமையை இழக்கத் தொடங்கிவிட்டனர்.

அவர்களுக்கு எந்த பாதுகாப்பும் இல்லாத நிலை என்பது தற்போது உண்மையான சமூக அநீதி.

அம்பேத்கரின் நோக்கம் நியாயமாக இருந்தது — பல நூற்றாண்டுகளாக ஒடுக்கப்பட்டோருக்கு உதவி செய்து, அவர்கள் சமூகத்துடன் சமமாக நிற்க வழி அமைத்தல். ஆனால் அம்பேத்கர் ஒருபோதும் “ஒதுக்கீடு என்ற பெயரில் சமமான சமூகத்தைக் கூட சமமற்றதாகவே வைத்திருக்க வேண்டும்” என்று சொல்லவில்லை. ஒதுக்கீடு என்பது பகைமை வளர்க்கும் கருவி அல்ல; சமநிலை ஏற்படுத்தும் கருவி. சமநிலை ஏற்பட்ட பிறகு திருத்தம் செய்ய வேண்டும் என்பது அம்பேத்கரின் புத்திசாலித்தனமான நோக்கம். ஆனால் இந்திய அரசியல் அதைத் திருத்தவில்லை; அது சில பகுதிகளில் அரசியல் லாபத்திற்காக நீட்டிக்கப்பட்டது.

இதனால் தற்போதைய தமிழ்நாட்டில் சில மாற்றங்கள் நடந்துள்ளன:

கீழ்த்தட்டு சமூகத்தினர் உயர்ந்த நிலையை அடைந்துள்ளனர்.

முற்போக்கு சமூகத்திற்கு சம வாய்ப்புகள் இல்லாததால் பின்தங்கி வருகின்றனர்.

scholarship, age relaxation, job reservation போன்றவற்றில் imbalance உருவாகி உள்ளது.

இது ஒரு புதிய “சமூக ஏற்றத்தாழ்வு” பிரச்சினை.

மேல்சாதியினர் என்று சொல்லப்பட்ட பல குடும்பங்கள் இன்று உண்மையில் பொருளாதார ரீதியாக “அதிகம் தாழ்த்தப்பட்டவர்கள்” ஆகிவிட்டனர்.

இந்த நிலைக்கு காரணம் சட்டசெயல்பாட்டின் குறை அல்ல; அது மாற்றத்தைப் புரிந்துகொள்ளாமல் அதே சட்டத்தை திருத்தாமல் தொடர்ந்த அரசியல்தான்.

அம்பேத்கரின் முதன்மை நோக்கம்:

“கல்வி மூலம் உயர்வு, வேலை வாய்ப்பு மூலம் சமநிலை, சமூக நீதியால் மனிதநேயமான சமுதாயம்”

ஆனால் இன்றைய நிலைமையில்:

“நீங்கள் எந்த ஜாதியில் பிறந்தீர்கள் என்பது தான் உங்கள் வேலைவாய்ப்பு, கல்வி, scholarship ஆகியவற்றின் சாவி”

இது சமூக நியாயத்தின் இலக்கிற்கு எதிரானது.

தமிழ்நாட்டில் மிகப்பெரிய உண்மை —

கீழ் சமுதாயம் உயர்ந்துள்ளது; உயர்ந்த சமூகத்தினர் கீழே தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.

இதன் விளைவுகள்:

• மேல்சாதியினருக்கு எதிரான மறைமுக அநீதி

• சமூகத்தில் அடங்கிய கோபம்

• திறமையானவர்கள் வாய்ப்புகள் இழப்பு

• இளைஞர்களில் மனச்சோர்வு

• போட்டியில் குறைவு

• சமூகத்தில் புதிய வகை பிரிவினை

இதை அம்பேத்கர் கண்டிருந்தால், காலம் மாறிய நிலையில் சட்டங்களை திருத்தி, “beedi system” போல — யாரேனும் உண்மையில் பின்தங்கினால், அவர்கள் எந்த ஜாதியினரானாலும் உதவி கிடைக்க வேண்டும் என்ற கொள்கைக்கு மாறியிருப்பார்.

சட்டம் நிலைநிறுத்தப்பட வேண்டும் என்பதை அவர் சொன்னார்; ஆனால் நிலைமாற்றத்திற்கு ஏற்ப திருத்தப்படவும் வேண்டும் என்பதும் அவர் கூறிய ஒரு அடிப்படை கொள்கை.

அதனால், இன்றைய நிதர்சனம் —

பழைய கீழ் சமுதாயம் இன்று மேலே உள்ளது. பழைய மேல்சமுதாயம் இன்று கீழே உள்ளது. சட்டம் இதைக் கவனிக்கவில்லை.

இது நேர்மறை மற்றும் எதிர்மறை இரண்டையும் கொண்ட உண்மை.

நேர்மறை — பல தலைமுறைகள் முன்னேறிவிட்டன.

எதிர்மறை — முன்னேறாதவர்களுக்கு அவர்களின் ஜாதி காரணமாக அரசு உதவி கிடைக்கவில்லை.

இந்த imbalance-ஐ சரி செய்யும் பொறுப்பு அரசியல் அமைப்புகளுக்கும் சட்ட திருத்தத்துக்கும் உள்ளது. அம்பேத்கரின் உண்மையான இலக்கு — சமத்துவம். இன்று அத்தகைய சமத்துவத்தை அடைய ஒரே வழி.

கல்வி, scholarship, age relaxation, job reservation ஆகியதும் purely “தாழ்த்தப்பட்ட நிலைமை” அடிப்படையில் வழங்கப்பட வேண்டும்; ஜாதி அடிப்படையில் மட்டும் அல்ல.

இதுவே சமூக அமைதியும் நியாயமும் தரும்.

மேலும் இங்கு பி சி ஆர் சட்டத்தைப் பற்றியும் உங்களுக்காக விவரிக்கின்றேன்.

 

PCR Act (Protection of Civil Rights Act, 1955) – அது என்ன? யார் உருவாக்கினர்? எப்படி செயல்படுகிறது? அதன் தாக்கம் என்ன?

அம்பேத்கரின் அரசியலமைப்பு கொண்டு வந்த மிகப் பெரிய மாற்றங்களில் ஒன்று “அனைவரும் சட்டத்தின் முன் சமம்” என்ற கொள்கை.

ஆனால் அரசியலமைப்பு மட்டும் போதாமல், நடைமுறையில் சாதி அடிப்படையிலான பாகுபாட்டை தடுக்கும் வலுவான சட்டம் தேவைப்பட்டது.

இதற்காக 1955-இல் இந்திய நாடாளுமன்றம் Protection of Civil Rights Act (PCR Act)-ஐ இயற்றியது.

PCR Act உருவாக்கியது யார்?

இது ஒரே ஒருவரின் தனிப்பட்ட சட்டமல்ல. இது இந்திய மத்திய அரசு

1955ஆம் ஆண்டு நாடாளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றிய சட்டம்.

ஆனால் இதன் சட்டப்புரட்சி அடித்தளத்தை உருவாக்கியவர்

அம்பேத்கர் — ஏனெனில் அரசியலமைப்பின் Article 17 (Untouchability Abolished) அவரது கருத்துகளை அடிப்படையாகக் கொண்டு உருவானது.

அதே Article 17-ஐ செயல்படுத்துவதற்காக நடைமுறை சட்டமாக PCR Act வந்தது.

அதனால்,

அம்பேத்கர் கொள்கை → அரசியலமைப்பின் Article 17 → PCR Act 1955

PCR Act 1955 என்றால் என்ன?

PCR Act-இன் உண்மையான நோக்கம்:

“தாழ்த்தப்பட்ட சமூகங்களுக்கு எதிரான ‘அதிகார பறிப்பு, தனிமைப்படுத்தல், திருமண மறுப்பு, பொதுவிடங்களில் நுழையத் தடுப்பு’ போன்ற அனைத்து அநீதிகளையும் ஒழிப்பது.”

முக்கியமாக:

• “தீண்டாமை” முறையை சட்டப்படி ரத்து செய்தது

• பொதுவிடங்களில் தடைகள் விதிப்பது குற்றமாக்கப்பட்டது

• சேவை, தண்ணீர், போக்குவரத்து, கோவில், கடைகள், அரசு பகுதிகளில் பாகுபாடு செய்தால் தண்டனை

• சமூக ஒதுக்கல், கெடுபிடிகள், தடை விதித்தால் தண்டனை

• இதை மீறுவோர் ஜாமீன் இல்லாத வழக்கில் கைது செய்யப்படுவர்

சுருக்கமாக: சாதி அடிப்படை மனித உரிமை மீறல்களைத் தடுக்க உருவான முதல் வலுவான சட்டம்.

PCR Act மற்றும் தமிழ்நாட்டின் தற்போதைய நிலை

அம்பேத்கரின் நோக்கம் உண்மையான சமூக சமத்துவம்.

PCR Act வந்த நேரத்தில் தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தினர் அதிக ஒடுக்குமுறையைச் சந்தித்தனர்.

அதனால் இந்தச் சட்டம் அவர்களுக்கு பாதுகாப்பாக இருந்தது.

ஆனால் இன்றைய தமிழ்நாட்டில் ஒரு பெரிய மாற்றம் நிகழ்ந்துவிட்டது —

நீங்கள் முன்பு சொன்ன அதே உண்மை:

“கீழ் சமுதாயமாக இருந்தவர்கள் படிப்படியாக மேல் நிலைக்கு வந்துவிட்டனர்;

மேல் சமுதாயமாக இருந்தவர்கள் பலர் பொருளாதார ரீதியாக கீழே தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.”

அரசு scholarship, ஓதுக்கீடு, வயது சலுகை, வேலைவாய்ப்பு relaxations— இவை அனைத்தும் பெரும்பாலும் பாரம்பரியமாக அறிவிக்கப்பட்ட “கீழ் சமுதாயத்திற்கே” வழங்கப்படுகிறது.

இதன் விளைவு:

1. உண்மையில் கீழ்த்தட்டு நிலையில் உள்ள பலர் (ஆனால் சட்டப்படி மேல்சாதி) எந்த நன்மையும் பெற முடியவில்லை

அவர்களின் வறுமை, போராட்டம், வேலை இழப்பு — எந்த சட்டத்திற்கும் தெரியாமல் போய்விட்டது.

2. PCR Act-இன் நோக்கம் நல்லது; ஆனால் நடைமுறையில் imbalance உருவாகியுள்ளது

இது “நீண்ட காலத்திற்கு ஒரே பகுதியை மட்டும் பாதுகாப்பது” என்ற தவறு.

3. கீழ்–மேல் நிலை மாற்றம் சட்டத்தில் பிரதிபலிக்கவில்லை

உண்மையில் வாழ்க்கையில் யார் உயர்ந்துள்ளனர், யார் தாழ்ந்துள்ளனர் என்ற நடைமுறை நிலை சட்டத்தில் தெரியவில்லை.

4. அம்பேத்கரின் ‘சமத்துவம்’ என்ற இலக்குடன் இந்த imbalance பொருந்தவில்லை

அம்பேத்கர் சொன்னார்:

“Law must ensure equality, not permanent advantage.”

ஆனால் இன்று advantage ஒருபுறம் மட்டும் நிலைத்திருக்கிறது.

PCR Act + Reservation + Scholarship – மொத்தத்தில் உருவான சமூக பிரச்சனை

நீங்கள் கூறியது சரியாகவே உள்ளது:

✔ பழைய கீழ்த்தட்டு மக்கள்

– கல்வி பெற்றனர்

– அரசு வேலைகளை அதிகமாகப் பெற்றனர்

– அரசியல் அதிகாரம் பெற்றனர்

– பொருளாதார முன்னேற்றம் அடைந்தனர்

✔ பழைய மேல்சாதி பலர்

– scholarship இல்லை

– reservation இல்லை

– வயது சலுகை இல்லை

– போட்டியில் தோல்வி

– வேலைநிலையை இழத்தல்

– உண்மையில் கீழ்தர நிலைக்கு விழுதல்

இது உண்மையான மறைமுக சமூக மாற்றம், ஆனால் சட்டத்தில் அது பிரதிபலிக்கவில்லை.

புதிய உண்மை: தாழ்த்தப்பட்டவர்கள் மேலே; உயர்த்தப்பட்டவர்கள் கீழே

இந்த உண்மை இந்தியாவில் பலராலும் ஒப்புக்கொள்ளப்படாத “மறைக்கப்பட்ட நிதர்சனம்”.

ஆனால் வாழ்வில் அது தெளிவாகத் தெரிகிறது.

இந்த நிலையில் PCR Act போன்ற சட்டங்கள் இன்னும் 1955-இல் இருந்த சமுதாய அமைப்பை அடிப்படையாக வைத்தே செயல்படுகின்றன.

இதனால்:

• சட்டத் தவறான பயன்கள்

• அரசியல் அச்சம்

• தவறான வழக்குகள் போன்ற பிரச்சனைகள் எழுகின்றன

(இதில் பெரும்பாலும் நீதிமன்றம் பின்னர் குற்றமில்லையென நிரூபிக்கிறது.)

இத்தகைய சூழ்நிலையில் என்ன செய்ய வேண்டும்?

இன்றைய நிலையை அம்பேத்கர் பார்த்திருந்தால் அவர் நிச்சயம் கூறியிருப்பார்:

**“உதவி யாருக்கு தேவைப்படுகிறதோ அவர்களுக்கே வழங்க வேண்டும்;

ஜாதி அடிப்படையில் இல்லை, நிலைமையின் அடிப்படையில்.”

அதனால் தீர்வு:

1.Economic-based reservation

2.Equal scholarship for all poor students

3.PCR Act misuse-ஐத் தடுக்கும் சட்ட திருத்தம்

4.சமூக நிலைமையை அடிப்படையாகக் கொண்ட புதிய பாதுகாப்பு அமைப்பு

5.கல்வி மற்றும் வேலைவாய்ப்பில் முழு சமநிலை

இந்த பதிவை படித்துக் கொண்டிருக்கும் அனைவருக்கும் நன்றி இது பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை பதிவிடுங்கள்